Wysokie - Kościół pw. św. Michała Archanioła

Rzeźba pełnopostaciowa, przedstawia świętego w pozycji stojącej, w lekkim kontrapoście, na trójstopniowym cokole. Święty ubrany jest w długą, sięgającą do kostek białą albę, na której różowa rokieta wykończona u dołu szeroko złocistą koronką. Spod alby widoczne czubki butów. Wierzchnią szatę świętego stanowi złocista kapa, po której spływa paliusz. Na głowie świętego złocista infuła, spod której widoczne krótkie, kręcone włosy. Twarz pociągła, pozbawiona zarostu. Prawą dłoń święty wyciąga przed siebie w geście błogosławieństwa, lewa dłoń wspiera się na pastorale z krzywaśnią pokrytą bogatą dekoracją w formie uschniętej wici roślinnej.

Rzeźba pełnopostaciowa, przedstawia świętego Mikołaja w pozycji stojącej, w lekkim kontrapoście, na niewielkim cokole. Święty ubrany jest w długą, sięgającą kostek białą albę, na której czerwona rokieta wykończona u dołu koronką. Spod alby widoczne czubki butów. Wierzchnią szatę stanowi złocista kapa, po której spływa paliusz. Na głowie świętego Mikołaja złocista infuła, spod której widoczne siwe, kręcone włosy. Twarz okolona siwą brodą. W prawej, zgiętej w łokciu ręce, święty Mikołaj trzyma przez szatę pismo Święte, na którym leżą trzy złociste kule. Lewą dłoń wspiera się na pastorale z krzywaśnią, pokrytą bogatą dekoracją formie uschniętej wici roślinnej.

Rzeźba pełnopostaciowa, przedstawia świętego Kazimierza Królewicza stojącego w lekkim kontrapoście, na trójstopniowym cokole, w niszy zamkniętej dwoma ostrołukowymi szczytami; świety ubrany w długą, karmazynowa delię książęca, podbitą gronostajami, z wywiniętymi, złocistymi – połami, kołnierzem i rękawami. W prawym ręku święty Kazimierz trzyma kwiat lilii, symbol niewinności, natomiast lewą dłoń przyciska do piersi. Na głowie ma nałożoną mitrę książęcą. Twarz pociągła, młodzieńcza, pozbawiona zarostu, okolona długimi czarnymi, włosami spływającymi na ramiona.

Obraz umieszczony w późniejszym feretronie, ufundowany przez Jana i Katarzynę Żyżków.

Obraz umieszczony w późniejszym feretronie, ufundowany przez Jana i Katarzynę Żyżków

Po drugiej wojnie światowej wymieniono mensę ołtarzową dzięki funduszom przekazanym przez braci Tadeusza i Andrzeja Hałasów z Wysokiego. Obrazy w ołtarzu namalował W. Turewicz. Ołtarz drewniany, przyścienny, architektoniczny jednokondygnacjowy, pięcioosiowy ze zredukowaną mensą, swym kształtem nawiązujący do przekroju gotyckiego kościoła. Zasadniczą część ołtarza stanowi nastawa, na osi której płytka, zamknięta ostrołukową niszą z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej w szerokiej, złoconej ramie. Szczyt ramy wieńczy uskrzydlona głowa anielska. Ta część nastawy ujęta jest dwoma wiązkami kanelowych kolumn, zwieńczonych pinaklami z żabkami. Na zasuwiee umieszczony jest obraz świętego Michała Archanioła. Wnękę ołtarzową poprzedza tabernakulum ośmioboczne, ze ściankami artykułowanymi ostrołukowo zamkniętymi blendami, zwieńczony attyka z niewielkimi pinaklami z żabkami. Centralna część nastawy flankowana jest ostrołukowo zamkniętymi wnękami, w których ustawione są pełnopostacieowe rzeźby przedstawiające świętego Mikołaja i świętego Kazimierza, osadzone na cokołach. Zewnętrzne skraje wnęk podkreślone są czworobocznymi kolumnami, zwieńczonymi pinaklami z żabkami. Skrajne osie nastawy ołtarzowej wyznaczają drzwi, zamknięte ostrołukowymi szczytami, z kwiatonem na osi oraz krawędziami pokrytymi dekoracją w formie uschniętej  wici roślinnej. W zwieńczeniu ołtarza rzeźba przedstawiająca świętego Kazimierza Królewicza, flankowana dwoma postaciami stojących aniołów z rozpostartymi skrzydłami. Wnęki, w których osadzone są rzeźby, zaakcentowane pinaklami z żabkami.

Ołtarz drewniany, przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacjowy, trójosiowe. Mensa nieco wysunięta, z trójdzielnym antepedium, na osi którego dekoracja w formie serca na tle liścia. Boczne pola antepedium zdobione stylizowanymi wnękami, ujętymi fryzami arkadowymi. Predella ołtarzowa w uproszczonej formie, zredukowana do niemal płaskiej ścianki łączącej mensę z nastawą. Na osi retabulum znajduje się ostrołukowo zamknięta wnęka, w której umieszczony jest obraz świętego Franciszka zdejmującego Chrystusa z krzyża. Część centralna retabulum flankowana jest skrzydłami, pokrytymi dekoracją w formie ostrołukowych blend. Podłucza skrzydeł podkreślone są ażurowym fryzem arkadowym. Ołtarz zwiększony jest wysmukłą, ażurową wieżą, ujętą schodkowo opadającymi czworobocznymi pinaklami. Pinakle z lewej strony połączone są niewielkim rzędem ornamentu gwiazdkowego.

Obraz umieszczony w ołtarzu - zapewne przeniesiony został z cerkwi prawosławnej, jak można domniemywać na podstawie pokrywających go napisów cyrylicą. Pierwotnie na mensie ołtarza stało tabernakulum, obecnie niezachowane. Ołtarz drewniany, przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacjowy, trójosiowy. Mensa nieco wysunięta, z trójdzielnym antepedium, na osi którego dekoracja w formie czteroliścia ujętego  blendami. Predella ołtarzowa w uproszczonej formie, zredukowana do niemal płaskiej ścianki, łączącej mensę z nastawą. Na osi retabulm znajduje się ostrołukowo zamknięta wnęka, w której umieszczony jest obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, zapewne przeniesiony z bliżej nieznanej cerkwi prawosławnej. Dolna krawędź wnęki wyznacza fryz z ostrołukowo zamkniętych arkadek. Część centralna retabulum flankowana jest skrzydłami pokrytymi dekoracją w formie ostrołukowych blend. Podłucza wnęki oraz skrzydeł podkreślone są fryzem arkadowym. Zwieńczenie ołtarza w kształcie wysmukłej, ażurowej wierzy, ujętej schodkowo, opadającą pseudoattyką artykułowana czworobocznymi pinaklami.

Mebel w formie wysokiej, narożnej, trójkątnej szafki, zamkniętej w dolnej części dwuskrzydłowymi drzwiczkami i otwartej w górnej. Dolna część zwieńczona cienkim blatem wystającym poza korpus. Tylne ścianki górnej części zdobione snycerską dekoracją w formie maswerku z trójliściem. Wewnątrz zawieszony metalowy zbiornik na wodę i czasza.  Góra otworu wnękowego zamknięta trójliściem, spiętym poprzeczną belką. Całość zwieńczona trójkątnym szczytem, którego pole wypełnia rząd ostrołukowych blend – przywołującym formę uproszczonej wimpergi. Naroża szczytu zaakcentowane sterczynami.