Krzczonów - Kościół pw. Wniebowzięcia NMP

Tabernakulum czteroboczne, ściana licowa wybrzuszona, otwarta w części górnej wnęką obrotową, podwójną / część dolna zmieniona przy montowaniu szafki pancernej /. Ścianki boczne wklęsłe. Naroża przednie ukośne z kolumienkami na cokołach. Naroża tylne ujęte pilastrami spływowymi uszami. W zwieńczeniu gzyms; nad kolumienkami i pilastrami imposty w kształcie odcinków belkowania. Na wierzchu tabernakulum dobierana pokrywa chrzcielnicy, barokowa pierwsze ćwierćwiecze XVIII wieku, płaskorzeźbiona w motywy taśm łamanych regencyjnie, liści i rozet wkomponowanych w rezerwy klinowe. Tło pokrywy czerwone, partie snycerskie złocone, tabernakulum marmuryzowane w kolorze tła ołtarza.

Kolista, sprofilowana, lekko wypukła stopa o wierzchu podniesionym stożkowo. Nodus jajowaty. W zwieńczeniu trzonu pękaty  dzbanuszek. Czasza półkolista, zdobiona podobnie jak nodus w trzy, uskrzydlone głowy aniołów. Pokrywa kopulasta. Półwałkowa cokoły stopy i pokrywy zdobi ornament uskrzydlonych głów pośród rezerw i taśm łamanych faliście. Podobne taśmy zdobią wierzch stopy, układając się w motywy sercowo i ceowe. Motywy ceowe występują  naprzemiennie z uskrzydlonymi głowami na nodusie i czaszy. Uchwyt pokrywy w kształcie hierogramu Jezusa w mandorli. Całość złocona.

Centralnie kielich z hostią w wieńcu obłoków z aniołami. Złoty kielich w żółtej aureoli, obłoki stalowo-szare na fioletowo-różowym tle. Promienie pomarańczowo-żółte i fioletowo-szare. Strop jasno-seledynowy. Karnacja aniołów w brązie i różu. Szaty kremowo-żółte i błękitne.

W środkowej części stropu obraz unoszącej się Marii. Nad Marią - anioł z koroną w dłoniach. Wokół stóp Marii aniołowie z lilią. Szata i maforum Marii białe, cienie intensywnie błękitne. Płaszcz Marii i anioła niebieskie. Karnacja i włosy żółtobrązowe. Tło zachmurzone, fioletowe i stalowe, rozświetlone kremowo wokół postaci Marii. W narożach zorze pierzaste o nakładających się na promienie barwach: kremowej, mleczno - kawowej, jasno-fioletowej, seledynowej, zielono- niebieskiej, jasno i ciemnobrązowej. W obrzeżu stropu pas fali popielato - oliwkowej z brązową ślimacznicą - rozwiniętą w błękitny krzew na popielato - szarym tle.

Prezbiterium prostokątne, zamknięte trójbocznie, kryte stropem płaskim, otwarte na nawę arkadą tęczy. W ścianach skośnych oraz w ścianie południowej okna z witrażami. Ściany długie, dzielone czterema parami malowanych pilastrów, na trzy przęsła; przęsło wschodnie węższe (180 cm). Pilastry przyokienne, do połowy wysokości, architektoniczne, przytęczowe – iluzyjne, zdobione analogicznie; cześć dolna marmoryzowana, część górna w kielichowe  wazony. Na trzonach pozostałych dwóch par pilastrów emblematy eucharystyczne pośród motywów roślinno - kwiatowych: a) Monstrancja i krzyż pośród winnej latorośli. b) figura świętego Ducha i emblemat papieski pośród białej lilii;  c) kadzielnica i seraf pośród konwalii; d) kaganek i gwiazda pośród trzciny.

W szeregu okien trzy mandorle z postaciami świętych i jedna z zapisem nutowym. Dekoracja mandorli w charakterze kandelabrowym, złożona z pary stylizowanych gałązek paproci. W polu przy tęczy zwis rozetowy. Pod zwisem i pod oknami secesyjne osty. Nad oknami grupy trzech rozet. Kolor i kształt ornamentów jednolity, szablonowy. Paprocie wyrastają z drzewka złożonego z liści suchego akantu w brązie, rozchylonych kielichowo wolut ciemnozielonych, parę rozet niebieskich z białymi środkami i blado- niebieskiego serca. W spodzie mandroli nakładające się serca białe, brązowe, żółte, o niebieskim obrzeżu. W szczycie mandroli - palmeta złożona od spodu z trójliścia w brązie, pary białych rozet z seledynowym obrzeżem i środkiem. Rozchylone pręty seledynowe z białymi rozetami. W szczycie ciemno-niebieska palczasta rozeta o biało-żółtym środku i takim tle. Nad kompozycją rozety rozłożone półkolem blado-niebieskie, o białym środku i żółtym krzyżu. Zwis rozetowy złożony z sześciu grup, po trzy rozety. Grupy rozet powtarzają się nad oknami. Na blado-niebieskim tle liściaste otoczki. Gałązki wokół mandorli vide opis ściany zachodniej z aniołami. Ściana Południowa komponowana analogicznie.

Nawa na planie prostokąta, kryta stropem. Ściana wschodnia otwarta arkadą tęczy. Nad tęczą obraz Ostatniej Wieczerzy. Ściana Południowa i Północna mieszczą trzy pary okien, gładkie o wysuniętym nieco cokole przyziemia. W ujęciu okien mandorla, w których figury świętych en pied. Ściany ozdobione motywami stylizowanych rozet ludowych i sesyjnych krzewków ostowych. Przy parapecie chóru muz. mandorle wypełnione harfą oraz banderolą z zapisem nutowym. Ścianę zachodnią z chórem na parze kolumn zdobi para śpiewających aniołów w układzie od antetycznym. Na stropie obraz Unoszące się, koronowanej Marii. W narożach stropu pierzaste zorze. W podniebieniu chóru Insygnia papieskie. Cokół, trzony kolumn i parapet chóru z balustradą wejścia imitują  marmoryzowanie kremowe i szaro-oliwkowe. Tło ścian kremowo- beżowe. Motywy oliwkowo-zielone, niebieskie jasne i ciemnobrązowe.

Szerokość ściany, w jej części górnej, wypełnia obraz okrojony od spodu łukiem tęczy. Wzdłuż stołu siedzą apostołowie. Po środku Jezus błogosławi chleb i wino. Apostołowie, z wyjątkiem postaci skrajnych, przedstawieni w popiersiach. Głowy w układzie izokefalicznym. Obrus szary - popielaty. Szaty Apostołów niebieskie i brązowo-żółte. Chrystus w szacie białej, zaniebieszczony, fioletowy płaszcz. Płaszcze apostołów siedzących żółto-brązowe, suknia siedzącego z prawej niebieska, z lewej blado różowa. Tło ciemno stalowe.

W łuku tęczy, na tle seledynowym pręty i liście suchego akantu w symetrycznie ułożonych zwisach. Liście biało - kremowe, konturowane i cieniowane brązem. W obrzeżu łuku serpentyna: różowo-niebiesko-biała. W zwieńczeniu ścian fryz arabeskowy; na beżowo-brązowym pasie falista, biało-szara wić, motywy ceowe w brązie, palmety niebieskie i lilie niebiesko - szare.