Bełżyce - Kościół pw. Nawrócenia św. Pawła

Architektoniczny, we wnęce arkadowej południowej ściany nawy. Na mensie sarkofagowej, retabulum jednopolowe, ujęte parą skręconych kolumn, nad którymi imposty i odcinki przerwanego tympanonu. Nasada w kształcie odcinka gzymsu , na którym kompozycja rzeźbionych ażurowo liści akantu z obrazem matki Boskiej Karmiącej. Uszy ołtarza rzeźbione ażurowo w motyw liści akantu. W polu środkowym - wnęka z figurą Serce Jezusa - rzeźba w gipsie  - XX wiek. Polichromia olejna, partie snycerskie złocone.

Architektoniczny, we wnęce arkadowej ściany północnej nawy. Na mensie sarkofagowej i na bocznych postumentach, retabulum jednopolowe ujęte parą kolumn kompozytowych i dwiema parami pilastrów w tle, nad którymi odcinki belkowania wyładowanego , gierowanego i przerwanego na osi ołtarza. W polu środkowym obraz św. Józefa. W zakończeniu pola środkowego kartusz z owoidalną, wypukłą rezerwą. W polu nasady obraz świętego Piotra w Okowach? oraz płaskorzeźba Oka Opatrzności.  Polichromia olejna imituje marmur brązowy. Trzony pilastrów, fryz belkowania, płycin, cokołu retabulum i płycina antependium imitują marmur oliwkowo-zielony. Partie snycerskie złocone.

Stopa owalna na niskim cokoliku, W części dolnej pas puklowania, wyżej płaszcz gładki. Trzon na niskim cokoliku, przed którym kulista gałka ujęta pierścieniami. Nodus wydłużony z czterema medalionami . Gloria w formie słońca z promieniami naprzemian prostymi i promienistymi. Zwieńczenie krzyżem trójlistnym. Puszka kolista z dwiema szybkami, z których tylna wprawiona w otwierane drzwiczki. Pośród wici winnej latorośli, oplatającej puszkę - cztery uskrzydlone główki anielskie, zaś w zwieńczeniu pod krzyżem dwie pełne postaci aniołów. Od dołu na stopie napis: Ofiara Pawła i Józefy Wójtowiczów z Bełżyc 1935 r.

Stopa monstrancji owoidalna, sfalowana, dzielona żeberkami na cztery rezerwy większe, wypełnione ornamentem regencyjnym (wstęgowo - cęgowym) oraz cztery rezerwy mniejsze, gładkie. Cokół stopy wydzielony uskokiem. Nodus (ozdobne zgrubienie na trzonie naczynia liturgicznego) gruszkowaty, ośmioboczny z rezerwami wypełnionymi ornamentem regencyjnej taśmy -  na przemian z rezerwami gładkimi. Trzon zakończony wazką o czaszy szpulowo - wklęsłej oraz koszyk, z którego wyrastają dwa pręty, zdobione liśćmi i kiśćmi winogron, tworzące koronę wieńczącą , splot z figurką Ukrzyżowanego. Na tle promieni słońce, wokół przeszklonej puszki Melchizedecha w części licowej, wieniec z kłosów zboża i liści wina. Na brzegu stopy i na nodusie, punce urzędu probierczego w Krakowie z lat 1806/1807.

Stopa kielicha kolista, gładka o sprofilowanym wklęśle cokoliku, ujetym obwódkami moletowanymi. Wierzch stopy podniesiony stożkowo. W sześciobocznym trzonie nodus gruszkowaty, na którego brzuścu sześć pukil. Czasza półowoidalna, gładka.  na brzegu stopy punca miejska Poznania - dwa skrzyżowane klucze oraz monogram FW.

Kielich opatrzony znakiem kontrybucyjnym z lat 1806/1807. Stopa kolista ze sprofilowanym cokołem. Żeberkowana, żebra rozchodzą się promieniście tworząc sześć rezerw klinowych. W trzech rezerwach puncowany motyw palmety. Wierzch podniesiony stożkowo, gładki. Nodus trójgranny. Czasza półowoidalna o rozchylonej wardze w ażurowym koszyku skomponowanym z taśmy regencyjnej i palmet. Wierzch stopy sygnowany puncą miejską Gdańska - dwa krzyże równoramienne pod koroną. Na brzegu czaszy i stopy punca urzędu probierczego w Krakowie z lat 1806-1807.

kadzielnica w formie czary na nóżce, z pokrywką. Wszystkie elementy na planie sześciobocznym, zawieszona na czterech łańcuszkach. Stopa sześciopolowa, zwężająca się ku górze. Czara pełna, w górnej części profilowana, na płaszczu dekoracje ornamentem roślinnym. Pokrywka ażurowa , zwieńczona spłaszczonym guzem z rozetkami i mniejszym powyżej, stanowiącym dolny uchwyt dla łańcuszka środkowego. Górny uchwyt czterech łańcuszków o formie talerzyka z kółkiem.

Ciało Chrystusa rozpięte na szeroko rozpostartych ramionach , głowa przechylona na prawy bark. Stopy przybite prawa na lewej jednym gwoździem. Biodra opasane złotolitym perizonium. Ciało Chrystusa o karnacji cielistej, drewno krzyża brązowe.

Ambona przyścienna, nadwieszona z wejściem w ścianie północnej. Korpus sześcioboczny na pękatym cokole, od którego zwis stożkowy, sześciobocznie ścięty, zakończony kiścią winogron i liści. W zaplecku wykrój drzwi. Baldachim złożony z pięciu odcinków gzymsu, na którym figurki trzech aniołków. Wierzch baldachimu podniesiony stożkowo, zakończony posążkiem Chrystusa. W podniebiu – Duch święty  w postaci gołębicy, obrzeże baldachimu zdobione lambrekinem. W płycinach korpusu -  płaskorzeźby liści akantu z muszelką. Cokół płaskorzeźbiony w palmety i liście akantu. Elementy płaskorzeźbione – złocone.